کشت گوجه فرنگی گلخانه اى در بسترهای مختلف

آماده كردن خاك براى کشت گوجه فرنگی گلخانه اى بايد يك ماه قبل از كشت شروع شود. براى كشت پاييزه، تهيه زمين مانند ديسك زدن، ضدعفونى كردن خاك و كنترل علف هرز بايد در تابستان انجام شود تا گوجه فرنگى گلخانه اى عكس العمل خوبى به ميزان مواد آلى خاك از خود نشان دهد. به دليل فقر ماده آلى در بيشتر خاك ها، استفاده از كود دامى پوسيده شده به ميزان يك تا دو تن به ازاى هر 1000 مترمربع خاك گلخانه و يا مصرف مطابق آزمون خاك تا سقف 2 درصد ماده آلى، براى كشت گوجه فرنگى گلخانه اى توصيه مى شود. همچنين استفاده از ماسه نرم براى اصلاح بافت خاك و افزايش نفوذپذيرى بستر كشت، ضرورى است.

اگر خاك محل احداث گلخانه مناسب نباشد، استفاده از شن شسته بستر رودخانه مرسوم است؛ اما اين شن بايد از نظر شورى مورد آزمايش قرار گيرد. همچنين بايد دقت شود كه خاك اصلى داراى نفوذ پذيرى قابل قبولى باشد و هموارسازى بستر گلخانه به بهترين وجه انجام شود. لوله اصلى تغذيه كننده آب بايد داراى شيب تقريباً ملايمى به طرف انتهاى لوله باشد. بستر کشت گوجه فرنگی در بافت هاى سنگين تر از شنى، بايد بين 10 تا 20 سانتى متر بالاتر از سطح زمين قرار گيرد. بستر كشت تقريباً تراز و با شيب ملايم به طرف انتهاى خط كاشت باشد و سطح رويى بستر كاشت به صورت جوى درآورده شود. در گلخانه هايى كه چند سال از احداث آنها مى گذرد، قبل از شروع فصل كاشت، بايد اقدام به تهيه نمونه خاك و آزمايش آن از لحاظ شورى كرد تا اگر شورى در اثر مصرف بى رويه كود بالا رود، اقدام به آبشويى خاك شود. براى انجام آبشويى، بستر گلخانه كرت بندى و آب به ارتفاع تقريباً 30 سانتى متر درون كرت ها هدايت مى شود. ميزان آب مصرفى بستگى به ميزان شورى روى بستر اصلى مى توان لايه اى از خاك مناسب قرار داد. بايد از لحاظ عناصر غذايى مورد آزمايش قرار گيرد.

برای مشاهده بذر انواع گوجه فرنگی کلیک کنید.

بستر كشت هيدروپونيك

كشت هيدروپونيك، به رشد گياه در گراول، شن يا محيط هاى مصنوعى بدون خاك گفته مى شود. كشت بدون خاك در مقايسه با كشت خاكى، نياز غذايى بيشتر و حساسيت بالايى به تنش عناصر غذايى دارد و تعادل بين عناصر غذايى در كشت بدون خاك، بسيار مهم است. زمانى كه خاك مناسب کشت گوجه فرنگی وجود ندارد يا وقتى بيمارى يا ساير عوامل، كشت خاكى را غيرممكن مى كند، از اين نوع كشت استفاده مى شود. پرورش گوجه فرنگى در بستر هاى غيرخاكى مانند كوكوپيت، پرليت، پشم سنگ، ورميكولايت، شن، خاك اره و پيت، نتايج خوبى دارند. مخلوط هاى با ميزان ماده آلى بالا نيز مى توانند در اين مورد استفاده شوند.

کشت به روش هیدروپونیک

بستر طبیعی کشت گوجه فرنگی

اين بسترها شامل تركيبات معدنى بدون انجام تيمار خاص مانند شن، گراول و پوكه معدنى و بسترهاى تيمارشده يا تغيير شكل داده فيزيكى يا شيميايى مانند رس هاى متورم، پرليت، ورمي كوليت، پشم سنگ، بقاياى كشاورزى و صنعتى مانند خرده هاى سفال، انواع زغال و لئوناردايت و بيوچار است.

بسترهاى كشت آلى

اين بسترها شامل منابع طبيعى آلى ازجمله انواع پيت، خزه(اسفاگنوم و …)، جگن، سوزن كاج، خاك برگ، بقاياى چوبى و سلولزى درختان، تركيبات مصنوعى آلى ازجمله پليمرهاى آلى تجزيه ناپذير (پلي استرن، اوره فرمالدئيد و فوم هاى پلي اورتان) و بقايا و محصولات فرعى توليدات صنعتى و كشاورزى آلى مانند پوست برنج، پوست چوب، كود حيوانى، خاك اره، فيبرهاى نارگيل، زباله شهرى و لجن فاضلاب است كه بايد قبل از مصرف كمپوست شوند، هستند.

خصوصيات بستر کشت گوجه فرنگی

خصوصيات فيزيكى بستر هاى بدون خاك

بستر کشت گوجه فرنگی از نظر فیزیکی باید قدرت نگهدارى آب به گونه اى داشته باشد كه گياه بتواند به راحتى از آن استفاده كند. ظرفيت نگهدارى بالاى هوا در شرايط تنش غرقابى، توزيع مناسب اندازه ذرات تشكيل دهنده، بافت سبك با وزن مخصوص كم، تخلخل بالا براى تأمين تهويه مناسب، ضريب هدايت هيدروليكى بالا (نفوذپذيرى آب مناسب) براى زهكشى سريع و مقومت در  پوسيدگى، تجزيه سريع يا تراكم از دیگر خصوصیات فیزیکی بستر کشت مناسب است.

خصوصيات شيميايى بستر هاى بدون خاك

ظرفيت تبادل كاتيونى بالا، داشتن كمترين سطح از عناصر غذايى و توانايى تأمين آن براى گياه، ظرفيت بافرى براى حفظ pH مناسب براى هر گياه، شورى پايين (كمترين مقدار نمك)، نسبت C/N پايين و مقاومت بالا براى مقابله با پوسيدگى از خصوصیات شیمیایی بستر کشت گوجه فرنگی می باشد. برخى از اين خصوصيات براى تمام بسترها وجود ندارد؛ اما اين امكان وجود دارد كه با آبيارى و كوددهى مناسب، برخى از نقص هاى آنها را جبران كرد. معمولاً بسترهاى تجارى از مخلوط دو يا چند تركيب توليد مى شوند تا براى صرفه جويى در هزينه هاى كود و آب به شرايط مناسب از لحاظ خصوصيات فيزيكى و شيميايى برسند.

گردآوری: حاتمی