کلم کیل (Kale) یک سبزی سبزبرگ (با نام علمی Bracica oleracea) است. واریته‌های کلم کیل در سراسر جهان، در آب و هواهای متفاوت کشت می‌شوند، و این گیاه می‌تواند حتی تا ماه‌های سردتر زمستان رشد کند. به علاوه، برگ‌های کلم کیل یخزدگی را به خوبی تحمل می‌کنند، و برخی از منابع مدعی هستند که اگر پس از یخزدگی آنها را برداشت کنند، مزه شیرین‌تری خواهد داشت.
کلم کیل در طول جنگ جهانی دوم اغلب برای کشت در به اصطلاح «باغچه‌های پیروزی» توصیه می‌شد، زیرا به راحتی کشت داده می‌شد و مملو از مواد مغذی غنی بود که مکمل غذاهای محدود سهمیه‌ای زمان جنگ می‌شدند. اما هنگامی که جنگ تمام شد، بسیاری از خانواده‌ها خوردن این کلم را کنار گذاشتند، چرا که از مزه و بافت آن خوش‌شان نمی‌آمد و سهمیه‌بندی زمان جنگ را به یادشان می‌آورد.
البته گونه‌های جدید کلم کیل مزه بسیار بهتری نسبت به کلم‌هایی دارند که در دهه ۱۹۴۰ کشت می‌شدند. مصرف‌کنندگان باید به دنبال کلم کیلی باشند که برگ‌های سفت و به رنگ سبز تیره یا ارغوانی داشته باشد.
این کلم را می‌تواند در کیسه‌های پلاستیکی زیپ‌دار تا پنج روز در یخچال نگهداری کرد
کلم کیل (Kale) و کلم بروکلی شباهت زیادی به هم دارند و بنابراین شرایط مشابهی برای کشت و کار؛ نیاز آب و هوایی و آفات و بیماری ها دارد.
بذرهای کلم کیل باید در عمق ۶ تا ۱۲ میلی متری کاشته شوند و فاصله بین بذرها در یک ردیف باید ۳ سانتی متر باشد، بعد از حذف گیاهان ضعیف فاصله نهال ها را باید به ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر رساند
حشرات مهم شامل لوپر کلم و کرم کلم هستند که به رنگ سبز روشن و خاکستری تیره می‌باشند. در صورتی که کرم ها را بر روی محصولات مشاهده کردید با دست آن ها را از روی گیاه برداشته و در یک سطل آب و صابون بیاندازید. در صورت مشاهده شته ها، آن ها را با آب بشویید. اگر شته ها بازگشتند یا بیشتر شدند، مخلوط آب و صابون مخصوص باغبانی را روی گیاهان اسپری کنید.
برگ های این کلم را می توان زمانی که ۳۰ سانتی متر هستند برداشت نمود و یا می توان مدت زمان بیشتری صبر کرد تا برگ ها بالغ شوند و اندازه آن ها نیز بزرگ تر شود، که معمولا دو یا سه ماه طول می‌کشد.
