کودهای زیستی مایع دارای فرمولاسیون های مایع مخصوصی بوده که علاوه بر این که حاوی میکروارگانیسم های مورد نظر و مواد مغذی آنها است باعث حفاطت و نگه داری عناصر سلولی می شود. به عبارت دیگر موادی در خود دارند که موجب تشکیل اسپورهای زنده و کیست های غیرفعال با زمان ماندگاری بیشتر شده و تحمل به شرایط نامطلوب را سبب می شوند.
کودهای زیستی تولید شده در هند عمدتاً بر پایه حامل هستند. در کودهای زیستی با مبنای پایه حامل (جامد) عمر مفید میکروارگانیسم ها تنها شش ماه است. آنها در برابر اشعه UV و درجه حرارت های بالاتر از 30 درجه سانتی گراد مقاوم نیستند به همین دلیل است که کودهای زیستی بر پایه حامل(جامد) مؤثر واقع نشده و در میان کشاورزان محبوب نیستند. البته امروزه این نواقص در مورد کودهای زیستی مایع اصلاح و تکمیل شده و عمر مفید میکروب ها در کودهای زیستی مایع به دو سال رسیده است. میکروارگانیسم ها در این کودها به درجه حرارت بیش از 55 درجه سانتی گراد و اشعه فرابنفش UV مقاوم هستند.
کودهای زیستی مایع
تراکم جمعیت میکروب ها در کودهای زیستی مایع بالای CFU/ml 109است که این میزان تا دو سال ثابت نگه داشته می شود. بنابراین کاربرد یک میلی گرم کود زیستی مایع برابر با استفاده یک کیلوگرم کود زیستی حامل با عمر پنج ماه ( 1000 بار) است. از آن جا که فرمولاسیون این کودها مایع است کاربرد آن در مزارع بسیار ساده و آسان است. این کودها را می توان با سمپاش های دستی، سمپاش های قوی، مخازن کود آبیاری و به عنوان کود اصلی و پایه ترکیب شده همراه با کودهای آلی دیگر استفاده کرد. ولی از منظر بیولوژیست ها بهترین روش مصرف کودهای زیستی مایع یا جامد، آغشته نمودن کود یا تلقیح بذور با ریشه گیاهچه ها است که ضمن قرارگیری موثر میکروارگانیسم ها در مکان عمل، کارایی مصرف کودهای زیستی به شدت افزایش یابد.
برخی از محدودیت های مواد تلقیحی بر پایه حامل شامل حساسیت به دما و نداشتن ویژگی های قابل تشخیص حساسیت به دما، طول عمر مفید کوتاه (عمدتاً 2 ماه)، افزایش احتمال بروز آلودگی، عدم ثبات کیفیت مواد حامل، دارا بودن ظرفیت ضعیف نگه داری رطوبت، عدم در دسترس بودن حامل مناسب به صورت محلی، تکثیر سلولی ضعیف، نیاز زیاد به نیروی کار، هزینه بالای انتقال و نامنظم ساختن فعالیت آنزیمی مربوط به باکتری های سودمند در اثر وجود آلودگی در مقادیر کم می باشند.
گردآوری: حاتمی
