عمومی

مدیریت کم آبیاری درختان گردو

کم آبیاری درختان گردو

از آنجایی که بیشتر نقاط شور ایران دارای منابع آب محدودی هستند، آب اولین و مهمترین عامل محدودکننده تولید محصول در درختان میوه است. سال های اخیر تغییرات اقلیمی در جهت گرم شدن هوا بوده و در نتیجه نیاز آبی درختان میوه افزایش یافته و منابع آبی کشور بیش از پیش محدود شده است؛ بنابراین برای استفاده بهینه از منابع آب موجود در آبیاری درختان میوه به برنامه ریزی دقیق تری نیاز است. تعیین نیاز آبی و مدیریت صحیح آبیاری درختان میوه در مناطق مختلف شور از جمله راهکارهای مقابله با خشکی است. کم آبیاری (کسر آبیاری یا آبیاری محدود) یکی دیگر از راه های صرفه جویی در مصرف آب در کشاورزی است. حساس ترین مرحله به تنش آبی در گردو از زمان تشیکل میوه تا زمان پرشدن مغز است. بعد از آن حساسیت به تنش خشکی کمتر می شود. کم آبیاری درختان گردو باید در طی فصل رشد به طور کامل انجام شوند. فقط دو تا سه هفته در پاییز (از قبل از برداشت تا برداشت محصول) میزان آبیاری را می توان کاهش داد.

شما عزیزان می توانید انواع نهال گردو از جمله گردو پکان آمریکایی، گردو خوشه ای، گردو چندلر پیوندی و گردو کانادایی را از سایت فردین کشت خریداری نمایید.

دوره های بحرانی رشد میوه از نظر تنش آبی عبارت اند از خرداد، تیر، مرداد و شهریور. تنش آبی در طی این مراحل تأثیرات متفاوتی روی کمیت و کیفیت میوه و مغز گردو می گذارد و باعث چروکیدگی مغز، کاهش درصد مغز و تولید میوه های با مغز تیره و کیفیت پایین می شود. تنش آبی در اوایل مرحله رشد میوه (فروردین تا اواخر اردیبهشت) نیز به کوچک شدن میوه منجر می شود.

کم آبیاری درختان گردو

مدیریت آبیاری درختان گردو

کم آبیاری درختان گردو در اوایل دوره پرشدن مغز (تیرماه)، باعث سقط جنین و پوکی و سیاه شدن مغز می شود و در اواخر مرحله پرشدن مغز (مردادماه) باعث چرو کیدگی و تیره شدن رنگ مغز می شود. تنش آبی در شهریور ماه باعث کاهش تجمع مواد خشک در مغز، چروکیدگی و سیاه شدن مغز و کاهش کیفیت آن می شود. کاهش آبیاری و تنش خشکی در طی ماه های خرداد تا مرداد باعث کاهش گل انگیزی، کاهش تشکیل و نقص در جوانه های گل می شود و کاهش گل دهی برای سال بعد را به دنبال دارد. همچنین تنش آبی در ماه های مرداد و شهریور سبب نارک ماندن شاخه های در حال رشد و کاهش میزان خشبی شدن شاخه های درخت شده و باعث افزایش خطر سرمازدگی پاییزه و زمستانه می شود.

به طور کلی گردو در مرحله قبل از برداشت و پس از برداشت به کم آبی تحمل بهتری دارد و در صورت اجبار و محدویت منابع آبی، می توانیم با کم آبیاری درختان گردو در این مراحل در مصرف آب صرفه جویی کنیم. کم آبیاری درختان گردو برای صرفه جویی در مصرف آب باعث کاهش عملکرد و کیفیت محصول می شود. انگور به تنش کم آبی حساس تر است و برای انجام کم آبیاری در مقایسه با این درختان مناسب نیست. با این حال در درختان گردو در شرایط کم آبی و خشکسالی با اعمال مدیریت های زیر می توان در مصرف آب صرفه جویی کرد:

کم آبیاری درختان گردو را می توان در درختان جوان برای کاهش حجم تاج و کاهش رشد رویشی انجام داد. در باغ های جوان از مرطوب کردن محدوده ای که ریشه ای برای جذب آب وجود ندارد، خودداری شود. آبیاری نقاط فاقد ریشه باعث افزایش تبخیر و هدر روی آب می شود و رشد علف های هرز را تحریک می کند و آب کم در دسترس به هدر می رود. در مناطق کم آب بهتر است که درختان گردو در خاک های عمیق آبرفتی که قدرت ذخیره آب بیشتری دارند، کشت شوند تا نیاز به آبیاری کمتر باشد. در شرایط زمستان های خشک و در صورت نبود بارش زمستانه، آبیاری باغ ها در اواخر زمستان که نیاز محصولات دیگر و گیاهان زراعی به آب شروع نشده است، می تواند مفید واقع شود.

در صورت مواجه شدن با منابع آبی محدود، برای کاهش مصرف آب و نیز بروز تأثیرات کمتر تنش آبی، اعمال کم آبیاری درختان گردو در اوایل فصل رشد، مرحله قبل از برداشت و نیز در مرحله پس از برداشت توصیه می شود. همچنین کم آبیاری خفیف (حدود ۲۰ درصد کاهش آبیاری) در طی فصل رشد قابل توصیه است. با افزایش بهره وری آب به وسیله به کارگیری سامانه های نوین آبیاری می توان در مصرف آب صرفه جویی کرد. کنترل علف های هرز، استفاده از مالچ و استفاده نکردن از شخم عمیق خاک می تواند در صرفه جویی در مصرف آب به میزان ۲۰ تا ۳۰ درصد کمک کند. در شرایط خشکسالی با انجام هرس سنگین و کاهش حجم تاج می توان از خشکیدگی درختان برای بقای آنها بهره جست.

گردآوری: حاتمی

نوشته های مشابه