آشنایی با علف کش گلایفوسیت و پتانسیل خطر آن

گلایفوسیت (Glyphosate) یک علف کش رایج است که در زمین های زراعی و غیر زراعی از جمله مناطق مسکونی مانند چمن های خانگی و باغ ها استفاده می شود. گلایفوسیت برای اولین بار در سال 1974 در ایالات متحده به عنوان ماده فعال در راند آپ ثبت شد اما اکنون در بسیاری از محصولات علف کش تجاری موجود است. در حال حاضر نگرانی در مورد اثرات گلایفوسیت بر سلامت انسان، از جمله خطرات سرطان وجود دارد. در این مقاله به بررسی پتانسیل خطر گلایفوسیت بر سلامت انسان می پردازیم.

گلایفوسیت

همه مواد شیمیایی، از جمله علف کش ها، به طور بالقوه برای سلامتی انسان خطرناک هستند. با این حال، یک اصل اساسی سم شناسی این است که “دوز سم” عامل مهم در سمیت مواد شیمیایی است.. بنابراین، پتانسیل خطر یک ماده برای سلامت انسان تابعی از سمیت ماده شیمیایی و احتمال قرار گرفتن در معرض آن دوز است. یک ماده شیمیایی می تواند در دوزهای بسیار کم سمی باشد، اما در صورت حداقل احتمال قرار گرفتن در معرض همان دوز، اثرات سمی کمی داشته باشد.

خواص شیمیایی

خواص شیمیایی یک علف کش عامل اصلی تعیین کننده سمیت و ماندگاری در محیط است. مولکول گلایفوسیت در بین علف کش ها منحصر به فرد است. تقریباً 95 درصد از علف کش های ثبت شده مولکول هایی هستند که از ساختارهای حلقه ای آروماتیک ساخته شده اند. در مقایسه، گلایفوسیت یک مولکول کوچک است که از یک زنجیره کربنی خطی با پیوندهای ضعیف تر ساخته شده است که باعث می شود گلایفوسیت در محیط ماندگار کمتری داشته باشد. در محصولات تجاری، گلایفوسیت با نمک ها برای بهبود حلالیت در آب و سورفکتانت های اختصاصی برای بهبود جذب گیاه فرموله می شود.

کنترل علف های هرز با استفاده تکنولوژی های نوین را در مقالات فردین کشت بخوانید.

سمیت رانداپ

سمیت حاد با یک بار قرار گرفتن در معرض یک ماده شیمیایی، مانند قرار گرفتن به صورت پوستی یا دهانی در طول استفاده از علف کش ها یا مواد شمیایی است. مسمومیت مزمن خطر قرار گرفتن طولانی مدت در معرض یک ماده شیمیایی، مانند مصرف مکرر دوزهای پایین در باقی مانده های غذا را توصیف می کند. رانداپ سمیت حاد کمتری نسبت به 94 درصد از کل علف کش ها و بسیاری از مواد شیمیایی خانگی رایج از جمله سرکه و نمک خوراکی برای انسان دارد. گلایفوسیت همچنین سمیت مزمن کمتری برای انسان نسبت به 90 درصد از کل علف کش ها دارد.

احتمال قرار گرفتن در معرض سم

در 20 سال گذشته به دلیل استفاده مکرر از رانداپ در محصولاتی مانند ذرت، سویا، پنبه به طور چشمگیری افزایش یافته است. در نتیجه، احتمال قرار گرفتن در معرض گلایفوسیت افزایش یافته است. با این حال، EPA (آژانس محیط زیست آمریکا) به این نتیجه رسیده است که بر اساس مدل‌های ماندگاری گلایفوسیت در محیط و قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی، پتانسیل خطر کمی برای عموم مردم دارد.

کنترل علف های هرز در سبزیجات را با کلیک روی لینک مطالعه کنید.

سرنوشت گلایفوسیت در محیط زیست

خواص شیمیایی رانداپ به طور کلی حرکت خارج از هدف را به حداقل رسانده و باعث اتلاف کمتری در محیط می شود. گلایفوسیت در خاک و آب توسط میکروب ها تجزیه می شود و محکم به ذرات خاک می چسبد که از شسته شدن گلایفوسیت در آب های زیرزمینی جلوگیری می کند.

رانداپ در گیاهان به سرعت تجزیه نمی شود. در نتیجه، ممکن است بقایای گلایفوسیت در محصولات غذایی وجود داشته باشد. با این حال، رانداپ به طور کلی برای محصولاتی که برای مصرف مستقیم انسان تولید می شوند استفاده نمی شود. اکثریت قریب به اتفاق رانداپ در مزارع آیش یا در محصولاتی که برای خوراک دام (ذرت، سویا)، یا فیبر (پنبه) استفاده می‌شوند اعمال می‌شود و در اوایل فصل رشد برای محصولات رویشی جوان چند هفته قبل از کاشت گیاهان استفاده می‌شود.

مطلب سرکه علف کشی طبیعی برای مصارف خانگی را در مقالات فردین کشت بخوانید.

ثبت تجاری علف کش

فرآیند ثبت علف کش نیاز به بررسی EPA از بیش از 120 مطالعه دارد که بر روی خواص سم شناسی علف کش، سرنوشت محیطی و پتانسیل اثرات غیر هدف تمرکز دارند. این مطالعات برای انجام ارزیابی‌های رسمی خطر که احتمال اثرات نامطلوب برای انسان را با استفاده از داده‌های سم‌شناسی و مدل‌های قرار گرفتن در معرض کمی تعیین می‌کند، استفاده می‌شوند.

قانون حفاظت از کیفیت غذا (FQPA، تصویب شده در سال 1996) مستلزم یک “اطمینان معقول است که هیچ آسیبی از قرار گرفتن در معرض ماده شیمیایی” با آفت کش ها ایجاد نمی شود و استانداردهای قابل اجرا باقی مانده را بر اساس مدل های مصرف مواد غذایی تعیین کرده اند. اداره غذا و داروی آمریکا بر روی سطح گلایفوسیت را روی مواد غذایی موجود در بازار نظارت می کند.

خطرات سرطان ناشی از مصرف رانداپ

چندین سازمان خطرات سرطان مرتبط با گلایفوسیت را در سال های اخیر ارزیابی کرده اند. این ارزیابی ها مطالعات اپیدمیولوژیک، سم شناسی و سمیت ژنی را در نظر می گیرد. در سال 2015، آژانس بین المللی تحقیقات سرطان سازمان بهداشت جهانی (IARC) به این نتیجه رسید که ” رانداپ احتمالا برای انسان سرطان زا است”.

هدف مطالعه IARC شناسایی خطراتی بود که می‌تواند منجر به سرطان شود، اما خطر قرار گرفتن در معرض دوزهایی را که احتمالا در محیط اتفاق می‌افتد در نظر نگرفت. به عبارت دیگر، IARC در این مورد تحقیق کرد که: “آیا گلایفوسیت می تواند باعث سرطان شود؟

توصیه هایی برای مدیریت علف های هرز را با کلیک روی لینک در مقالات تخصصی فردین کشت مطالعه کنید.