موسیر و روش کاشت این گیاه اعجاب انگیز

گیاهشناسی و منشا موسیر

موسیر  Allium ascalonicom گیاهی از خانواده ی پیاز، سیر و پیازچه بوده که ریشه اش فقط یک پیاز درشت است. برگ هایش باریک و دراز و گل هایش بنفش مایل به قرمزند. در حدود 40 گونه از این گیاه شناخته شده که همگی در نواحی معتدل و مناطق بحرالرومی می رویند. برخی از گونه های موسیر را در باغ به عنوان گل زینتی نیز میکارند. پیاز این گیاه خوراکی است و در ترشی ها و اغذیه بکار میرود و بویش از سیر کمتر است. برگ های آن نواری به رنگ سبز تیره گل ها کوچک صورتی یا مایل به سبز که به صورت یک چتر در انتهای ساقه استوانه ای گل  دهنده به ارتفاع 40- 60 سانتی متر ظاهر می شود و دانه های آن سیاه است.

رویشگاه های مختلف موسیر براساس نقشه پراکنش  شناسایی و مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص گردید موسیر بیشتر در شیب های جنوبی رشد و نمو دارد. موسیر همچنین گیاهی مقاوم به سرما است که برای ادامه حیات باید یک دوره زمستان را سپری نماید. از لحاظ فنولوژی موسیر گیاهی است که در اوایل فروردین ماه جوانه و برگدار شده و در اوایل خرداد ماه به گل می نشیند، اواسط خرداد ماه بذر می دهد و در اوایل تیر ماه زمان بهره برداری آن فرا می رسد. با توجه به کشت مشاهده ای که صورت گرفت مشخص گردید این گیاه به صورت زراعی می تواند رشد و نمو نماید و تفاوت چندانی از نظر مراحل رشد با زیستگاه اصلی ندارد.

بذر انواع پیاز از جمله پیاز زرد روز کوتاه گرانکس، پیاز سفید اسپانیایی، پیازچه قرمز فارست، پیازچه سفید آمریکایی و…. در سایت فردین کشت موجود می باشد.

موسیر

روش کاشت

موسیر، گیاهی است پیازی که بندرت بذر تولید کرده و فقط در بهار پیازهای کوچکی می دهد. به ترتیبی که از هر پیاز چندین پیاز کوچک جدید بوجود می آید. در واقع هر پیاز یک دسته پیاز مشابه خود ایجاد می نماید و تکثیر آن توسط همین پیازهای کوچک صورت می گیرد. برای کاشت یکصد متر مربع زمین حدود 12  تا 15 کیلوگرم از این پیازهای کوچک مورد نیاز می باشد.

این گیاه را به صورت خطی می کارند. فاصله بین خطوط 20 سانتیمتر و فاصله بوته ها روی خطوط 15 سانتیمتر مناسب است. به این منظور بایستی زمین را قبلا نرم و حاضر نموده و پیازهای کوچک را در خاك فرو کرد، به ترتیبی که در عمق حدود دو سانتیمتر زیر خاك قرار گیرند.

تركیبات شیمیايي

موسیر از نظر ترکیبات شیمیایی دارای حدود 06/0 – 1 درصد اسانس میباشد که شامل آلیل پروپیل، دی سولفید و دو ترکیب گوگردی می باشد. همچنین دارای آلیسین آلیساتین 1 و 2 می باشد.

خواص دارویی و درمانی موسیر

از فرآورده های موسیر برای کم کردن قند خون در افراد دیابتی  استفاده می شود. هم چنین از خواص گندزدائی آن برای دفع انگل ها و ضد عفونی کردن آب بهره می گیرند.

موسیر بادشکن ضد عفونی کننده، پایین آورنده فشار خون، بازدارنده رشد باکتری های گرم منفی، گروه های تیفوئید و شبه حصبه یا پاراتیفوئید و ورم روده کوچک میباشد. همچنین خاصیت باکتری کشی دارد و موجب اتساع شریان ها و رفع تصلب شرائین می شود. مدر، قاعده آور، معرق و ضد سم است. همچنین برای رفع نفس تنگی، فراموشی، فلج، رعشه و  اکثر بیماری های عصبی مفید است. دردهای مفاصل سیاتیک، نقرس، درد لگن خاصره و امثال این ها را تسکین می دهد و برای قطع اخلاط غلیظه، خارج کردن کرم معده و کرم کدو مفید است. موسیر در سرد مزاجان برای تقویت نیروی جنسی و افزایش تولید اسپرم کاربرد دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این گیاه می توانید به دانشنامه ی ویکی پدیا مراجعه نمایید.

گردآوری: حاتمی