امروزه ارقام اسفناج را بر اساس نوع بذر (خاردار یا بدون خار) ، بافت برگ ( صاف یا چروکیده ) و طول دوره رشد (دیررس یا زودرس) تقسیم بندی می کنند. انواع تجارتی اسفناج دارای بذرهای صاف هستند، ولی بعضی از انواع آن دارای ۳ یا ۴ برآمدگی شبیه به خار می باشند و به همین دلیل آنها را خاردار می گویند. بذرهای صاف از نظر کاشت به ویژه بوسیله ماشین بذر کار بر انواع بذر خاردار برتری دارند. اسفناج های برگ چین دار از نظر نگهداری در انبار مناسب ترند ، زیرا تهویه در آنها بهتر صورت می گیرد ، ولی در عوض به سختی قابل شستشو هستند . انواع برگ صاف برای فرآوری و انواع برگ چین دار برای تازه خوری مناسب تر هستند.
نتایج تحقیقات نشان داد از میان توده های بومی اسفناج ایرانی ، توده های اردستان ، برگ پهن ورامین ، خرم آباد ، دورود ، رهنان ، زابل ، زنجان ، ساوه ، شیراز ، صالح آباد ، قم ، قوچان ، کاشان ، کرج ۲ ، لاهیجان ۱ ، لنگرد قم ، مبارکه ، ورامین ۱ ، ورامین ۳ و یزد دارای بذر صاف و توده های اراک ، بجنورد ، بروجرد ، رحیم آباد ، کرج ۱، لاهیجان ۲، همدان و ورامین ۲ دارای بذرهای خاردار می باشند.
از انواع بذر صاف در کاشت مکانیکی استفاده می کنند ، ولی با توجه به اینکه بعضی از توده های بومی از خصوصیات مطلوبی مانند عملکرد بالا ( توده اراک ) و دوره رویشی طولانی ( توده همدان ) برخوردار بودند ، ولی بذر آنها خاردار می باشد ، می توان با پوشش دارکردن بذر ( Seed pelleting ) از آنها در کاشت مکانیکی استفاده کرد . در بین توده های مورد مطالعه توده های صالح آباد و لنگرود قم از هر دو ویژگی فرم بوته ایستاده و بافت برگ صاف برخوردار بودند و می توان از آنها در جهت تولید ارقام اسفناج مناسب برای برداشت مکانیکی استفاده کرد.
نتایج آزمایش دوم نشان داد که توده تبریز دارای بیشترین درصد بوته ماده (۴۹/۸۹%) و کمترین طول دمبرگ (۳۵/۴ سانتی متر) بود . در بین توده ها ، توده کرمان دارای بیشترین درصد ماده خشک (۶/۱۴%) بود . بیشترین وزن تر بوته (۴۳/۸۴ گرم) و تعداد برگ (۴/۱۸ عدد) به ترتیب به توده های ورامین ۲ و ورامین ۳ اختصاص داشت . توده بجنورد ۱ دارای بیشترین مقدار آنتوسیانین بود.
