کنترل تریپس در درختان میوه

تریپس یک است آفت رایج در گلخانه ها و باغ های میوه است. تریپس ها حشرات ریز با بال های حاشیه ای به اندازه سوزن خیاطی هستند که در روی بسیاری از گیاهان در سراسر جهان یافت می شوند. تریپس ها از راسته Thysanoptera هستند. این آفات شیره گیاهی را می مکند و از این طریق به گیاهان خسارت وارد می کنند. برای کنترل تریپس روش های مختلفی ارائه شده است که ما در این مطلب به بررسی مهمترین و کاربردی ترین روش ها می پردازیم.

تریپس ها چگونه هستند؟

تریپس ها حشرات کوچکی هستند که با کمی دقت می توانید با چشم غیر مسلح نیز آنها را ببنید. این آفت روی سبزیجات، گیاهان علفی، درختان میوه و حتی درختان غیر مثمر نیز دیده می شوند. با توجه به تراکم و حساسیت گیاه میزبان میزان خسارت این آفت متفاوت است.

تریپس ها را بیشتر بشناسید! این مقاله را در مقالات تخصصی فردین کشت مطالعه کنید.

نحوه خسارت

در نتیجه تغذیه تریپس ها از شیره گیاهی خسارت قابل توجهی روی میوه ها، گل ها و برگ ها مشاهده می شود. با این حال، آسیبی که آنها می توانند به گیاهان وارد کنند فراتر از خسارت فیزکی است، اگر ناقل ویروس های گیاهی باشند به مراتب خسارت بیشتری وارد می کنند.

تریپس‌ها می‌توانند مسافت‌های طولانی با باد یا انتقال گیاهان آلوده طی کنند و گونه‌های عجیب و غریب و جدید تریپس به طور دوره‌ای وارد اکوسیستم می‌شوند.

چرخه زندگی

چرخه زندگی تریپس

شناختن چرخ زندگی برای کنترل تریپس اهمیت زیادی دارد. عوامل زیادی چرخه زندگی تریپس ها را تعیین می کنند، از جمله گونه های تریپس، مکان و گیاه میزبان. در مرحله حشره کامل، تریپس در بقایای گیاهی، پوست یا سایر مواد مانند برگ و خاک زمستان گذرانی می کند. ماده ها در اوایل بهار فعال می شوند و تخم های خود را در بافت های گیاهان می گذارند.

حشرات بالغ، حشره‌ای ظریف، باریک و نرم با بال‌های پر حاشیه، قهوه‌ای مایل به سیاه با بال‌های زرد و به طول 1.4 میلی‌متر هستند. پوره ها کمی زرد مایل به قهوه ای هستند.

ماده به طور متوسط 50 تخم لوبیا شکل سفید روی سطح زیرین برگ ها می گذارد. تخم ها پس از 3-8 روز است. پوره های تازه بیرون آمده قرمز مایل به زرد هستند و با رشد به رنگ قهوه ای مایل به زرد در می آیند.

در طول سال، تریپس می تواند تا پانزده نسل در سال تولید کند. تخمین زده می شود که حشرات کامل تریپس حدود یک ماه زنده می مانند.

شناسایی

از نظر اندازه، تریپس ها را می توان در اندازه های مختلف یافت که کوچکترین تریپس ها بین 0.6 تا 15 میلی متر طول دارند که طیف وسیعی از اندازه ها را شامل می شود. از آنجایی که آنها بسیار کوچک هستند، به دلیل اندازه آنها می توانند حتی کوچکترین گلها یا حتی کوچکترین شکاف در ساقه یا پوست را وارد کنند. آنها دارای بالهای باریک و حاشیه ای هستند، به همین دلیل است که آنها را Thysanoptera (در لاتین به معنای “بالهای حاشیه دار”) می نامند.

علائم خسارت

تریپس می تواند با تغذیه از میوه، برگ و شاخه روی ظاهر زیبایی گیاهان تأثیر منفی بگذارد. با وجود این، تریپس به ندرت باعث از بین رفتن درختان یا درختچه ها می شود. در نتیجه تغذیه تریپس، ممکن است ویروس های گیاهی به گیاهان منتقل شوند و خطر آسیب جدی به گیاهان زینتی علفی و برخی میوه ها افزایش می یابد.

علائم خسارت تریپس

دانستن این نکته برای کنترل تریپس بسیار مهم است: تغذیه تریپس اغلب رشد گیاه را متوقف می کند، لکه‌های رنگ پریده کوچکی روی برگ‌ها ایجاد می کنند و باعث ریزش زودرس گیاهان می شوند. گلبرگ های گل تغییر رنگ داده و می ریزند. تغییر رنگ بافت گلبرگ قبل از باز شدن، جوانه آن را از بین می برد. خسارت تریپس در ابتدای فصل اغلب منجر به توقف شدید رشد نهایی برخی از گیاهان می شود.

کنترل تریپس

فرض کنید که تریپس مسئول آسیب گیاه است. بنابراین، در این سناریو، موضوع مدیریت نگهداری محصول است. حشرات بالغ و لارو تریپس را می توان با تکان دادن ملایم شاخ و برگ بر روی یک صفحه کاغذی رنگ روشن مشاهده کرد. حذف بقایای گیاهی در حالی که هنوز سبز و روی زمین است برای کاهش مکان های مخفی شدن و کنترل تریپس ضروری است.

تریپس تخم های خود را در شکافی در ساقه یک گیاه زنده می گذارد. همچنین مهم است که در تشخیص زودهنگام برای کنترل تریپس موفق باشیم. در نقطه ای که برگ ها به ساقه ها چسبیده اند، گیاهان خود را از نظر آسیب و هجوم آفات بررسی کنید. فورا برای کنترل تریپس اقدام کنید

می‌توانید تریپس را از جوانه‌ها و نوک شاخه‌های باز نشده با قرار دادن آن‌ها در شیشه‌ای حاوی اتانول ۷۰ درصد (الکل) و تکان دادن شدید آنها جدا کنید. محلول باید از طریق کاغذ صافی فیلتر شود تا تریپس به راحتی دیده شود. وجود تریپس بالغ را نیز می توان با آویزان کردن تله های چسبنده زرد روشن در نزدیکی گیاهان میزبان تشخیص دهید.

اگر تعداد زیادی تریپس در تله ها وجود دارد که از گرده گل های تغذیه می کنند، لزوما لازم نیست که اقدامی انجام شود. تنها از طریق ارسال نمونه‌های جمع‌آوری‌شده از گیاهان آسیب‌دیده به آزمایشگاه می توانید دقیق تر تشخیص دهید.

استفاده از پیرترین (pyrethrin) به عنوان یک حشره کش گیاهی در مواردی برای کنترل تریپس ضروری است. پیرترین یک حشره کش گیاهی غیر سمی و با ماندگاری کم است که برای سایر موجوات غیر هدف سمیت کمی دارد.

کنترل تریپس به صورت بیولوژیکی

هنگامی که جمعیت تریپس زیاد شد به این فکر باشید که آیا این آفت دشمن طبیعی دارد یا نه؟ برای کنترل تریپس می توان از تریپس های شکارگر، بالتوری سبز، کنه ها شکارگر و زنبورهای پارازیتوئید استفاده کرد.

شستشوی منظم گرد و غبار از روی گیاهان کوچک، اجتناب از به کار بردن آفت کش های پایدار و رشد طیف متنوعی از گیاهان برای حفظ و افزایش جمعیت های طبیعی لازم است. حفاظت از دشمنان طبیعی جمعیت آفات را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

مبارزه بیولوژیکی با آفت تریپس را در مقالات فردین کشت بخوانید.

کنترل تریپس در سیب

استفاده از باکتری  Chromobacterium subtsugae در 900 تا 1350 گرم در هکتار. در جمعیت‌های زیاد تریپس، قبل از استفاده یا در مخلوط مخزن ترکیب را خوب هم بزنید، از دوزهای بسیار بالاتری که روی برچسب نوشته شده استفاده کنید و فاصله سم پاشی را کوتاه کنید، یا برای بهبود پوشش، حجم اسپری را افزایش دهید.

spinetoram در 130 تا 200 میلی لیتر در هکتار در حداکثر 100 لیتر آب در هر سری سم پاشی. از چهار بار بیشتر در فصل رشد استفاده نکنید.

برای کنترل تریپس از Spinosad با 60 تا 90 میلی لیتر در هکتار در 100 لیتر آب در هر بار سم پاشی استفاده کنید. از 260 میلی لیتر در هر هکتار بیشتر استفاده نکنید.

از Tolfenpyrad در 600 تا 800 میلی لیتر در هکتار در حداکثر 100 لیتر آب در هر بار استفاده کنید. به برچسب دقت کنید. برنامه های هوایی برای این سم مجاز نیست.

کنترل تریپس در مرکبات

در صورت وجود، همیشه یک رویکرد یکپارچه با اقدامات پیشگیرانه و کنترل بیولوژیکی برای کنترل تریپس در نظر بگیرید. اگرچه شاخ و برگ درختان مورد حمله قرار گیرند، اما به طور معمول درختان سالم می توانند آسیب های ناشی از جمعیت های کم را تحمل کنند. قسمت های آسیب دیده گیاه را جمع آوری و نابود کنید.

سن شکارگر در حال تغذیه از تریپس

اسپری با حشره کشهای سیستمیک در دوره های رشدی مانند اسپری مالاتیون 0.05٪، مونوکروتوفوس 0.036٪ برای کنترل تریپس در مرکبات توصیه می شود.

استفاده مکرر از آفت کش ها در درختانی که بار ندارند توصیه نمی شود زیرا این امر می تواند منجر به افزایش مقاومت شود و کنترل تریپس را در سال های بعد دشوارتر کند. فرمولاسیون های حاوی بابامکتین، اسپینتورام، دی متوات، سیفلوترین و آبامکتین را می توان برای کنترل تریپس در مرکبات استفاده کرد.

کنترل تریپس در گواوا

پیرلین (pyrethrins + rotenone) برای استفاده در برابر شته‌ها، لارو پروانه ها، مگس‌های میوه، کنه‌ها، تریپس و سرخرطومی‌ها با 1 تا 2 درصد در هکتار  بدون دوره کارنس استفاده می شود.

کنترل تریپس در انبه

با قرار دادن تله های چسبنده آبی یا زرد در فواصل منظم، آلودگی به تریپس را کنترل کنید. آفت کش های دارای چریش پوره های جوان را به طور موثر کنترل می کند، از رشد پوره های مسن تر جلوگیری می کند و توانایی تخم گذاری را کاهش می دهد.

اگر آلودگی شدید است، با حشره کش هایی مانند تیامتوکسام (0.3 گرم در لیتر) یا ایمیداکلوپرید 17.8% SL (0.3 میلی لیتر در لیتر) اسپینوساد 45% SC (0.4 گرم در لیتر) اسپری کنید.

کنترل تریپس در انگور

در چند روز اول پس از تفریخ تخم ها، از اسپینوساد برای از بین بردن پوره ها استفاده کنید. در جمعیت های بالاتر، اسپینوساد را پس از چهار یا پنج روز به کار ببرید.

توصیه می شود از روغن ولک نیز به مراه سم ذکر شده برای کنترل تریپس در اوایل فصل استفاده شود. اما زمانی که انگور وارد فاز گلدهی شد، از ین ترکیب استفاده نکنید. مطمئن شوید که سطح برگ ها به خوبی سم پاشی کرده اید.

سمپاشی با سم دیمتوات 0.06% در اواخر گلدهی و سپس Acephate 0.1125% برای کنترل تریپس  توصیه می شود.

کنترل تریپس در انار

استفاده از دیمتوات یا ایمیداکلوپرید برای کنترل تریپس در انار توصیه می شود. سمپاشی با دیمتوات قبل از گلدهی ضروری است و در جمعیت های زیاد آفت می توانید از متیل اکسی دمتون 0.05% پس از گلدهی استفاده کنید. اسپری کلروپیریفوس 02/0 درصد یا ایمیداکلوپرید 04/0 درصد یا دلتامترین 15/0 یا دیکلروووس 05/0 با مشاهده علائم.

شما عزیزان می توانید در ویکی پدیا درباره تریپس مطالبی را مطالعه کنید.