ورمیکولیت یا پرلیت؟

وقتی صحبت از ورمیکولیت یا پرلیت می شود، برخی ها ممکن است به نفع رقیب پرلیت نظر بدهند، پرلیت از زبان فرانسوی به معنای “مروارید” گرفته شده است، در حالی که ورمیکولیت از لاتین به معنی “کرم های مولد” گرفته شده است که شاید زیاد جذبا نیست. با این حال، پرلیت واقعا شبیه مروارید نیست، ورمیکولیت شبیه کرم است، هر دو ماده می توانند تخلخل و حفظ آب خاک را بهبود بخشند. در حالی که هیچکدام کامل نیستند، اما هر کدام مزایا و همچنین معایبی دارند. پژوهشگران ثابت کرده اند که برای باغبانان ورمیکولیت یا پرلیت هر دو به معنی جواهر در اصلاح خاک هستند. در این مطلب ما به شما در انتخاب ورمیکولیت یا پرلیت کمک می کنیم.

ورمیکولیت چیست؟

ورمیکولیت یک کانی رسی پوسته پوسته است، تا حدود 570 درجه فارنهایت گرم می شود، به رشته های کرم مانند سبک وزن تبدیل می شود.. اندازه ورقه ها باعث ایجاد گریدهای مختلف ورمیکولیت از میکرو تا درشت می شود. این ذرات اسفنجی می توانند خاک را هوادهی کرده و به حفظ رطوبت آن کمک کنند.

ورمیکولیت زمانی محبوبیت خود را از دست داد که محصول معدنی در مونتانا، که از سال 1919 کار می کرد، پس از تحقیقات EPA در سال 1999، “آلوده به شکل سمی آزبست طبیعی” بود. با این حال، آن معدن در سال 1990 بسته شده بود.

در سال 2000، EPA گزارش داد که محصولات ورمیکولیت را از سراسر کشور آزمایش کرده است و به این نتیجه رسید که «تنها 15 درصد از این محصولات حاوی آزبست هستند که به EPA اجازه می دهد تا درصد آزبست را به طور قابل اعتماد تعیین کند. تجزیه و تحلیل بیشتر در مورد احتمال انتقال آزبست در هوا، در طول استفاده معمول از این محصولات، نشان داد که این قرار گرفتن در معرض بالقوه حداقل خطر سلامتی را برای مصرف کنندگان دارد. با این حال، EPA به این نتیجه رسید که ورمیکولیت ممکن است برای کارگرانی که مرتبا با آن در تماس هستند خطرناک باشد.

با ورمیکولیت بیشتر آشنا شوید!

پرلیت چیست؟

پرلیت از چه چیزی ساخته شده است؟ ممکن است بگویید که نوعی سنگ آتشفشانی پر از سیلیکات است که در حالت طبیعی خود می تواند رنگ های متنوعی داشته باشد، با سرد شدن سریع گدازه ها ایجاد می شود. هنگامی که له می شود و سپس تا دمای 1800 تا 3200 درجه فارنهایت گرم می شود، بخار محبوس شده در داخل آن باعث می شود که شیشه به قطعات سفید چهار تا بیست برابر اندازه اصلی خود پف کند.

محصول حاصل سبک و متخلخل است که آن را برای ایجاد کانال های زهکشی در خاک گلدان بدون اضافه کردن وزن بیش از حد به آن خاک ایده آل می کند. پرلیت نیز در گریدهای کوچک تا درشت موجود است.

مضرات پرلیت شامل محتوای فلوئور آن است که می تواند برای گیاهان حساس (نیلوفرها و گیاه گندمی) به آن ماده شیمیایی مضر باشد. اگرچه آزمایش‌ها نشان داده‌اند که فلوئور موجود در پرلیت خیلی سریع خارج می‌شود، احتمالا بهتر است از استفاده آن در خاک گونه‌های حساس به فلوئور خودداری شود.

کاربرد پرلیت درکشاورزی را در مقالات فردین کشت بخوانید.

ورمیکولیت یا پرلیت؟

هنگام تصمیم گیری درباره استفاده از ورمیکولیت یا پرلیت، به خاطر داشته باشید که تفاوت بین این دو شامل این واقعیت است که ورمیکولیت حاوی مواد مغذی مانند پتاسیم، منیزیم و کلسیم است که پرلیت فاقد آن است. همچنین، پرلیت مایل به شکل گرد گاهی به بالای خاک شناور می شود، اما ورمیکولیت به طور یکنواخت در کل گلدان توزیع می شود. با این حال، ورمیکولیت راحت تر فشرده می شود، که می تواند توانایی آن در هوادهی را کاهش دهد. بنابراین به خوبی پرلیت نیست.

با این حال، تفاوت اصلی بین ورمیکولیت یا پرلیت این است که پرلیت برای گیاهان می تواند چهار برابر وزن خود آب جذب کند، ورمیکولیت تا شانزده برابر وزن خود آب جذب می کند. بنابراین، ورمیکولیت در جمع آوری و توزیع مجدد رطوبت موثرتر از پرلیت است. این که توانایی جذب آب ورمیکولیت یا پرلیت مزیت است یا نه بستگی به نوع گیاهانی دارد که در آن خاک می کارید.

یک ویژگی مشترک ورمیکولیت یا پرلیت این است که آنها گرد و غبار زیادی ایجاد می کنند. بنابراین، اگر تصمیم دارید خاک گلدان خود را با ورمیکولیت یا پرلیت مخلوط کنید، در حین انجام این کار از ماسک گرد و غبار یا ماسک تنفسی استفاده کنید.

ورمیکولیت برای چه مواردی استفاده می شود؟

ورمیکولیت به دلیل قابلیت نگهداری آب، معمولا برای کاشت بذر استفاده می شود، چه به تنهایی و چه مخلوط با پیت ماس. از ورمیکولیت مرطوب نیز می توان برای نگهداری بذرهایی استفاده کرد که در صورت خشک شدن، قابلیت حیات خود را از دست می دهند. ورمیکولیت اغلب به خاک گیاهان گلدانی رطوبت دوست مانند سرخس، پامچال و نیلوفرهای آبی اضافه می شود که در صورت خشک شدن ممکن است از بین بروند.

باغبانانی که در آب و هوای بیش از حد مرطوب زندگی می کنند، احتمالا باید از افزودن ورمیکولیت به خاک گلدان های فضای باز خودداری کنند، زیرا ممکن است آب بیش از حد را حفظ کند و باعث خشک شدن گیاهان آنها شود. اما باغبانان در مناطق مستعد خشکسالی می توانند از ورمیکولیت استفاده کنند، زیرا خاک حاوی آن باید رطوبت بیشتری نسبت به خاک حاوی پرلیت نگه دارد.

کسانی که اغلب آب دادن به گیاهان داخل خانه خود را فراموش می کنند نیز باید در هنگام انتخاب بین ورمیکولیت یا پرلیت، ورمیکولیت را انتخاب کنند که قابلیت نگه داری آب بالایی دارد.

چه زمانی خاک را با پرلیت اصلاح کنیم؟

پرلیت مرطوب به تنهایی اغلب برای ریشه زایی قلمه ها استفاده می شود، زیرا احتمال پوسیدگی ریشه در پرلیت کمتر از ورمیکولیت است. پرلیت همچنین یک افزودنی محبوب به مخلوط گلدانی برای گیاهانی است که به زهکشی عالی و رطوبت زیاد نیاز دارند مانند کاکتوس ها و ساکولنت ها، زیرا خاک حاوی پرلیت سریعتر از خاک حاوی ورمیکولیت خشک می شود. باغبانان در آب و هوای مرطوب ممکن است بخواهند پرلیت را به خاک گلدان های بیرونی خود اضافه کنند تا به تخلیه بهتر آب گلدان ها کمک کند.

تهیه مخلوط بدون خاک خانگی را با کلیک روی لینک در مقالات فردین کشت مطالعه کنید.

در این مطلب ما به مهمترین نکاتی که باید در انتخاب بین ورمیکولیت یا پرلیت به آن توجه داشته باشید اشاره کردیم. انتخاب بین ورمیکولیت یا پرلیت در نهایت به نیازهای خاص گیاهان شما بستگی دارد. برای حفظ رطوبت، به ویژه در شروع کاشت بذر یا برای گیاهانی که در شرایط مرطوب رشد می کنند، ورمیکولیت بهتر است. برعکس، برای افزایش زهکشی و هوادهی، به ویژه برای گونه های مقاوم به خشکی، پرلیت گزینه بهتری است. بسیاری از باغبانان با ترکیبی از هر دو برای ایجاد تعادل موثر در حفظ رطوبت و زهکشی استفاده می کنند.