کوددهی پس از برداشت، رایج ترین مرحله فراموش شده

پس از برداشت محصول، قبل از شروع مجدد چرخه بیولوژیکی، درختان وارد حالت استراحت می شوند. قبل از گلدهی، گیاه شروع به تولید موادی می کند که از آنها برای کمک به جوانه زدن و گلدهی در چرخه بیولوژیکی بعدی استفاده می کند. به همین دلیل است که مرحله ای وجود دارد که ضروری است اما معمولاً نادیده گرفته می شود و آن مرحله همان کوددهی پس از برداشت است.

مرحله استراحت درختان

دوره پس از برداشت برای یک محصول از پایان برداشت میوه تا دوره استراحت درختان ادامه دارد. این استراحت با شروع تغییر رنگ برگ ها به ویژه در گونه های برگریز مشخص می شود که می تواند بین گونه ها بسیار متفاوت باشد و نشانه شروع مرحله استراحت درختان است.

به عنوان مثال، در یک تاکستان بسته به مکان، بین 30 تا 45 روز طول می کشد تا درختان پس از برداشت وارد مرحله استراحت شوند، در نتیجه، مقدار مواد مغذی مورد استفاده در دوره های قبل و بعد از برداشت باید منعکس کننده طول این مرحله باشد.

ضرورت کوددهی پس از برداشت

دلیل اصلی کوددهی پس از برداشت، تامین مواد مغذی مورد نیاز محصول در آغاز چرخه بیولوژیکی جدید است که تولید بهتر  را در فصل بعدی تضمین می کند. با این حال، تامین تغذیه تنها دلیل کوددهی پس از برداشت نیست، یک دلیل فنولوژیکی نیز وجود دارد، زیرا این دوره، چه قبل از دوره استراحت و چه در خود دوره استراحت، زمانی است که ریشه ها بیشترین فعالیت را دارند.

ما درختان میوه را به عنوان دو بخش متعادل در خارج از خاک و داخل خاک در نظر می گیریم: از یک طرف قسمت بالای خاک و از طرف دیگر ریشه در داخل خاک. تعادل مواد غذایی در یک درخت در طول سال تغییر می‌کند و با انحراف منابع بیشتر به سمت یک بخش، به رشد یک بخش یا دیگری کمک می‌کند.

به همین دلیل در حالت قبل از استراحت که یا برگ ها ریخته اند (در مورد درختان میوه خزان کننده مانند انگور) یا قسمت بالای زمین آنها در حال استراحت است (در مورد درختان میوه همیشه سبز مانند مرکبات)، ریشه ها فعال هستند، بنابراین می توانند مواد مغذی مورد نیاز برای چرخه بیولوژیکی بعدی را دریافت کنند.

بهترین زمان کوددهی در طول روز چه زمانی است؟

روش های اعمال کوددهی پس از برداشت

کوددهی پس از برداشت را می توان به روش های مختلفی انجام داد:

کوددهی: تامین مواد مغذی مورد نیاز از طریق آبیاری با بهره گیری از فعالیت بیشتر ریشه ها پس از برداشت.

محلول پاشی: این کار باید قبل از ریزش برگ ها یا استراحت درختان انجام شود، زیرا برگ ها باید در شرایط خوبی باشند تا جذب مواد مغذی بهتر شود.

کوددهی پس از برداشت به صورت محلول پاشی می تواند به عنوان مکمل کوددهی، به عنوان کاربردهای اصلاحی در مواقعی که علائم کمبودهای تغذیه ای وجود دارد یا زمانی که می خواهیم ذخایر تغذیه ای درخت را بهبود بخشیم تا مطمئن شویم درخت از استراحت زمستانی خود در شرایط خوبی خارج می شود، استفاده شود.

زمان که میوه برداشت شده اما درخت هنوز وارد دوره استراحت خود نشده است می توان محلول پاشی را انجام داد. این روش معمول برای کوددهی پس از برداشت در بسیاری از درختان میوه است.

در محلول پاشی عناصر درشت و ریز مغذی، مواد مغذی که از طریق آبکش حرکت می کنند، استفاده می شود تا بتوانند جابجا شوند و بخشی از ذخایر گیاه را تشکیل دهند.

درشت مغذی ها

نیتروژن: این عنصر در استراحت زمستانی برای اطمینان از وضعیت مناسب درخت برای فصل آینده مهم است. بین 20 تا 30 درصد از کل نیتروژن مورد نیاز در این دوره تامین می شود.

برای دو عنصر درشت مغذی دیگر، فسفر و پتاسیم، حدود 10 تا 15 درصد از کل نیازها در کوددهی پس از برداشت تامین می شود. تمام مواد مغذی برای رشد صحیح درخت ضروری است و هرگونه کمبود یا زیاده روی در هر یک از آنها منجر به مشکلات محصول در فصل بعد می شود.

فسفر: هم به رشد ریشه و هم به گلدهی و باردهی کمک می کند، زیرا به فرآیند فتوسنتز، انتقال مواد مغذی، سنتز پروتئین ها کمک می کند.

پتاسیم: این ماده در فرآیند فتوسنتز نقش دارد و طول رشد سلولی و در نتیجه رشد بافت های محصول را تضمین می کند. نقش کلیدی پتاسیم در توانایی گیاه برای مقاومت در برابر استرس است.

ریز مغذی ها

مهمترین عناصر ریز مغذی در دوره کوددهی پس از برداشت، بور و مولیبدن هستند که برای تقویت گلدهی، تشکیل و رشد میوه و تضمین برداشت خوب مهم هستند.

بور: برای پس از برداشت توصیه می شود، زیرا مصرف آن در آن زمان نسبت به فصل بهار، برای تشکیل ساختار گل موثرتر است.

روی: برای رشد بسیار مهم است، همچنین در تشکیل گرده ها نقش دارد، بنابراین در سنتز اکسین ها، هورمون های گیاهی که بر رشد طولی اثر می گذارند، بسیار مهم است.

علائم کوددهی زیاد چگونه است؟

زمان کوددهی پس از برداشت

درختان برگریز پس از برداشت و قبل از مرحله استراحت برگ های خود را می ریزند. بنابراین کوددهی باید در این فاصله زمانی بین برداشت و ریزش برگ ها انجام شود.

یکی از مهم ترین گونه های خزان کننده درخت انگور است. در آغاز بهار، انگور به ذخایر خود نیاز دارد تا جوانه بزند و شروع به رشد جوانه و برگ کند. این ذخایر از کربوهیدرات هایی مانند قندها و نشاسته تشکیل شده است که در ساختار دائمی گیاه شاخه ها، تنه و ریشه ها ساخته شده اند، که بیشترین نسبت در ساختار دوم یافت می شود. این ذخایر تنها به لطف کوددهی پس از برداشت امکان پذیر است و استفاده از محلول پاشی توصیه می شود.

کوددهی پس از برداشت در گونه های همیشه سبز مانند درختان زیتون و مرکبات، مانند درخت پرتقال، قبل از مرحله استراحت، برگ های خود را نمی ریزند، بلکه مستقیما پس از مدتی وارد این مرحله می شوند.

در درختان زیتون، پتاسیم یک ماده مغذی کلیدی در مرحله پس از برداشت به دلیل مصرف زیاد آن در هنگام تشکیل میوه است. این تأثیر مستقیم بر روی موارد زیر دارد:

محتوای روغن و اندازه میوه.

مشکلات جذب ریشه در خاک های آهکی و رسی.

اگر بخواهیم تعادل تغذیه ای درخت زیتون را بازگردانیم و از برداشت بعدی اطمینان حاصل کنیم، هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت، علاوه بر پتاسیم، باید سایر درشت مغذی ها مانند فسفر و نیتروژن و ریز مغذی های خاصی را نیز در نظر بگیریم.