سرئوس ها از جمله ی قدیمی ترین و بعضا کلکسیونی ترین کاکتوس ها و بومی کشور های آمریکا،آرژانتین و برزیل هستند.پیکره ی آنها ستون مانند و کشیده و رنگ بدنه ی آنها از سبز تا سبز خاکستری و سبز آبی دیده شده است.ارتفاع آنها گاها به ۱۶ متر نیز می رسد.خار ها در این دسسته از کاکتوس ها به رنگ های سفید،زرد،سیاه و قرمز دیده می شود.گل ها شب هنگام و در فصل تابستان باز شده و نمایی دلپسند را به این گیاهان می بخشند.بدنه از ۴ تا ۹ شکاف یا شیار عمیق تشکیل شده و آروئل های آنها را از هم جدا می نماید.میوه ی سرئوس ها بزرگ و بعضا خوراکی به رنگ های سبز زرد و قرمز دیده می شود.
سرئوس ها را در چه شرایطی می توان نگهداری کرد؟
در کل سرئوس ها از جمله گیاهان مقاوم به حساب می آیند و پرورش آنها امری به نسبت ساده و در منازل مقدور خواهد بود.
این گیاهان نور پسند بوده و در صورت آداپته شدن با شرایط و محیط به راحتی نور مستقیم آفتاب را تحمل کرده و در صورت در اختیار داشتن نور کامل گیاهانی بسیار قطور (نزدیک به ۶۰ سانتی متر قطر) خواهند شد.
از دیگر عواملی که سبب بد رشد کردن و کاهش قطر سرئوس ها می شود تشنگی مفرط و طولانی مدت این گیاهان است.
سرئوس ها نسبت به آبیاری مقاوم تر بوده و حساسیت کمتری به آبیاری دارند و می توان آزادانه تر آنها را آبیاری کرد.البته در صورتی که خاک آنها تخلخل لازم را داشته و آب را به راحتی از خود عبور دهد.
سرئوس ها نیز از جمله کم توقع ترین کاکتوس ها هستند و در ضعیف ترین خاک نیز قادر به حیات هستند ولی در ترکیب خاک آنها می توان از سوپر فسفات،خاک زغال،به مقدار کم ورمی کمپست و خاک لوم و ماسه ی شسته شده استفاده کرد.
سرئوس ها پایه های خوبی برای عمل پیوند هستند.
