با توجه به سودآوری بالای تولید توتفرنگی، این محصول در ساختارهای باغبانی مانند گلخانه به صورت خارج از فصل هم تولید می شود. در مناطقی که شرایط اقلیمی مناسبی برای کشت وجود ندارد. کشت توت فرنگی در گلخانه، راه حلی برای غلبه بر عوامل محدود کننده رشد هستند. به عنوان مثال تقریبا تمام تولید توتفرنگی در کره جنوبی در گلخانه صورت میگیرد.
کشت توت فرنگی در گلخانه به روش های مختلف
کشت هیدروپونیک توت فرنگی
متداول ترین روش کشت توتفرنگی در گلخانه، پرورش در محیط بدون خاک با هیدروپونیک است. به بیان دیگر در این روش گیاهان به جای خاک در گلدانها یا ظروف کاشت مخصوص و در یک مخلوط جایگزین خاک کاشته میشوند. این مخلوط نقش حفظ ریشههای گیاهان را به عهده دارد. به این ترتیب، مشکلاتی مانند آلودگی در اثر بیماریهای خاکزی از بین میرود. از مهمترین نقشهای خاک، تامین عناصر ضروری گیاهان است. در این روش به دلیل حذف خاک باید تمامی نیازهای گیاهان به کمک محلول آبیاری تامین شود. یعنی آنچه گیاهان احتیاج دارند به صورت محلول با آب و بر اساس نیاز گیاه به آنها رسانده میشود. در صورت مناسب بودن اقلیم منطقه کشت بدون خاک را حتی در محیط بیرون و بدون نیاز به گلخانه هم میتوان انجام داد. به صورت متداول مخلوطهای زیر برای پرکردن گلدانها و ظروف کشت توتفرنگی در این روش به کار می رود:
پیت ماس (60 درصد) + کوکوپیت (40 درصد)
پیت ماس (60 درصد) + پرلیت (40 درصد)
ریشههای توتفرنگی به ایجاد حالت غرقابی حساساند و برای جلوگیری از ایجاد تنش به گیاهان گلدانها و ظروف کاشت باید زهکشی داشته باشند تا باقی مانده محلول تغذیهای پس از مرطوب کردن محیط ریشهها و مخلوط کشت خارج شود. این مایع سپس در مخزن بازیافت جمع آوری شده و دوباره استفاده میشود. پایش دقیق ویژگیهای این مایع اهمیت حیاتی دارد زیرا پس از مدتی خصوصیات شیمیایی این مایع تغییر مییابد و در این صورت باید اصلاح یا جانشین گردد. در محلول تغذیهای باید pH حدود 5/7 و هدایت الکتریکی در حدود 1/5 تا 1/7 دسی زیمنس بر متر تنظیم گردد.
کشت توت فرنگی در گلدان و خاک
توتفرنگی را می توان در ظروفی مانند پاکتهای پلیاتیلنی، گلدانهای پلاستیکی، ظروف استیروفومی که در شکلها و ابعاد مختلف موجود میباشد، کشت کرد. یک سیستم کشت خوب علاوه بر این که امکان عملکرد بالا و نفوذ مناسب نور آفتاب را فراهم میآورد، باید با شرایط فضای گلخانه سازگار باشد تا امکان عملیات داشت میسر شود، همچنین عمر بالایی داشته باشد تا بتوان برای چندین سال از آنها استفاده کرد. ظروف کشت را باید به گونه ای در کنار هم چید که نور آفتاب به طور کامل به گیاه بتابد و همچنین بتوان بیشترین تعداد گلدان را در فضای گلخانه قرار داد. گلدانهای توتفرنگی یا به صورت عمودی روی یکدیگر چیده می شوند، یا افقی کنار هم قرار داده میشوند. قرار دادن گلدانهای کشت به صورت عمودی بر روی یکدیگر این امکان را ایجاد میکند تا تعداد گلدانها و گیاهان بیشتری در واحد سطح در مقایسه با چیدن افقی گلدانها در کنار یکدیگر قرار بگیرند. اگرچه ممکن است نور کمتری به گیاهان پایینی برسد. سیستم افقی را می توان در چندین سطح تعبیه کرد.
گرده افشانی در گلخانه
در شرایط گلخانه، فعالیت عوامل طبیعی تاثیرگذار بر گردهافشانی مانند وزش باد یا حشرات محدود می شود. زنبور بامبل یکی از بهترین عوامل گردهافشان توتفرنگی است. قرار دادن یک کندوی کوچک 54 زنبوری برای گردهافشانی حدود 4000 بوته توتفرنگی در فضایی 500 مترمربعی به موفقیت گردهافشانی بسیار کمک میکند. در صورت عدم وجود امکان بکارگیری زنبوربامبل، گرده افشانی به کمک دست، با تکان دادن آرام و ملایم گیاهان و گلها توسط کارگران در بهبود گردهافشانی در گلخانه موثر خواهد بود.
تنطیم عوامل موثر رشد در شرایط گلخانه ای
کشت در گلخانه با این مزیت همراه است تا سایر عوامل موثر بر رشد و نمو گیاهان نیز به صورت مصنوعی و در جهت بهبود تولید تحت تاثیر قرار بگیرند. غلظت گاز دیاکسیدکربن اتمسفر به صورت متوسط در حدود 350 پی پی ام است. مشخص شده افزایش میزان این گاز در محیط گلخانه (به کمک ژنراتور ویژه تولید گاز دیاکسیدکربن، سوختن گاز طبیعی، استفاده از کپسولهای گاز و …) تا حدود 400 تا900 پی پی ام میتواند عملکرد را بین 8 تا 30 درصد افزایش دهد. همچنین کیفیت میوهها هم در این شرایط (افزایش غلظت گاز دی اکسیدکربن) افزایش مییابد. میزان مواد جامد محلول، فروکتوز، گلوکز و میزان کل قندهای میوه، افزایش و اسید سیتریک و مالیک کاهش مییابد.همچنین ترکیباتی که عطر میوه توتفرنگی را تشکیل میدهند نیز با افزایش غلظت دی اکسید کربن در اتمسفر گلخانه بهبود مییابند.