آموزش کاشت و پرورش

بهترین کود برای جو

کوددهی جو

جو یکی از مهم ترین غلات در سطح جهان و یکی از اولین غلات رشد یافته و چهارمین محصول غلات بزرگ جهان پس از ذرت، گندم و برنج است. محصول جو عمدتا به نیتروژن (N)، فسفر (P) و پتاسیم (K) نیاز دارد. بنابراین کوددهی جو از اهمیت زیادی برخوردار است. همیشه بهترین کار این است که سلامت خاک را برای مدیریت بهتر مواد مغذی بررسی کنید. تغذیه محصول کشت شده تا حد زیادی می تواند بر کیفیت جو و استفاده از آن تأثیر بگذارد.

کوددهی جو

برای کمک به دستیابی به بالاترین میزان محصول باید برنامه ای دقیق و منظم برای کوددهی جو داشته باشید.. دستیابی به اهداف کیفی مورد نیاز برای جو می تواند تا حد زیادی بر ارزش محصول برداشت شده، بسته به بازار مورد نظر، مانند خوراک دام یا … تأثیر بگذارد. برنامه  تغذیه زراعی بر کیفیت دانه های جوی برداشت شده تأثیر می گذارد و باید بر اساس اهداف کیفی کوددهی جو برنامه ریزی شود.

برای کوددهی جو  باید مهم ترین مواد مغذی یعنی نیتروژن، گوگرد و پتاسیم را در نظر گرفت. کوددهی باید متعادل باشد. کم یا زیاد بودن این مواد اغلب می تواند تاثیر منفی داشته باشد. نیتروژن اضافی منجر به افزایش پروتئین دانه می شود که ممکن است مطلوب نباشد.

بهترین کود برای جو

کودهای آلی

کوددهی جو

گزارش شده است که کودها با تأمین مواد مغذی گیاهی شامل ریز مغذی‌ها و بهبود خواص فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک، رشد محصول را بهبود می‌بخشند. بهبود ساختار خاک محیط بهتری برای توسعه ریشه فراهم می کند. کودهای آلی بر رشد، نمو و تولید جو تأثیر می گذارند.

استفاده از کود دامی و ورمی کمپوست عملکرد جو و اجزای تولیدی مانند تعداد در بوته، طول سنبله، کاه، زیست توده، وزن دانه و عملکرد دانه را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد. نتیجه گیری می شود که کوددهی جو با کودهای آلی، نقش مهمی در افزایش تولید جو دارند.

در مقالات فردین کشت بیشتر راجع به کودهای دامی مطالعه کنید.

کمپوست مواد مغذی ضروری را برای محصول فراهم می کند و به غلبه بر مشکلات شوری و قلیایی بودن خاک کمک می کند. کوددهی جو با کمپوست باید یک ماه قبل از کاشت استفاده شود.

شما عزیزان می توانید کود محرک رشد ارگانیک نیم لیتری فردین کشت را از وبسایت فردین کشت خریداری کنید.

نیتروژن کافی برای رشد محصول

نیتروژن بر محتوای پروتئین غلات تأثیر زیادی دارد. نیتروژن بیش از حد در دانه جو به دلیل مصرف مقادیر زیاد نیتروژن یا توزیع مجدد آن در پایان فصل یا تجمع ضعیف نشاسته ایجاد می شود. استفاده از نیتروژن بر غلظت پروتئین دانه جو تأثیر زیادی دارد. میزان بالای مصرف مستقیم، نیتروژن، پروتئین دانه را افزایش می دهد. این مورد ممکن است در جایی که محصول برای خوراک دام استفاده می شود ضروری باشد.

علاوه بر این، نیتروژن بیش از حد می تواند منجر به کاهش تولید شود که در برخی سال ها باعث افزایش بروز و شدت بیماری فوزاریوم و سایر بیماری ها می شود.

در صورت لزوم از کودهایی با مواد مغذی اضافی استفاده می شود. N یک عنصر رشد است و آگاهی از پویایی آن در خاک و لحظه حداکثر تقاضای محصول به ما امکان می دهد عملکرد را در حین استفاده از این عنصر بهبود دهیم. ترکیب گوگرد، ریز عناصر و نیتروژن، کارایی جذب آنها را از طریق هماهنگی با عناصر S، Zn، Mg  بهبود می بخشد.

عناصر اصلی و ریز مغذی ها برای کوددهی جو

کوددهی جو

مواد مغذی اصلی محصولات زراعی نیتروژن، فسفر و پتاسیم است. علاوه بر این، جو مقدار زیادی کلسیم، منیزیم و گوگرد را جذب می کند. نیتروژن و پتاسیم مورد نیازترین مواد مغذی برای حفظ عملکرد بالا هستند. در سال‌های اخیر، شدت کشت غلات و مدیریت نامناسب خاک باعث شده است که کمبود عناصری مانند گوگرد و منیزیم در برخی مناطق مشاهده شود.

بهترین کیفیت محصولات کشاورزی مربوط به بهترین تغذیه ریز مغذی ها و منیزیم و گوگرد است. یک استراتژی کوددهی جو باید شامل عناصر ثانویه و ریز مغذی باشد که عناصر ضروری برای دستیابی به عملکرد بالاتر را به ما می دهد. همانند درشت مغذی ها، اوج استفاده از ریزمغذی ها در دوره های اوج رشدی افزایش می یابد.

زمان بندی کوددهی جو

میزان و زمان صحیح کوددهی جو مهم است که بهره وری محصول را به حداکثر می رساند و در عین حال اثرات زیست محیطی را به حداقل می رساند.

در هنگام آبیاری نیمی از نیتروژن و مقدار کامل فسفر را استفاد کنید و نیمی از نیتروژن باقیمانده را بعد از اولین آبیاری یا ۳۰ روز پس از کاشت باید روی خاک بپاشید، یک سوم نیتروژن بعد از آبیاری اول و یک سوم باقی مانده بعد از آبیاری دوم به کار ببرید.

برای کوددهی جو به صورت زیر می توان عمل کرد:

برای کشت آبی: ۶۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، ۳۰ کیلوگرم فسفر در هکتار و ۲۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم نیاز است.

برای محصول دیررس: ۶۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، ۳۰ کیلوگرم فسفر در هکتار و ۲۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار.

۳۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، ۲۰ کیلوگرم فسفر در هکتار و ۲۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم برای محصولات دیم در دشت ها.

برای محصولات دیم در مناطق تپه ای، ۴۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، ۲۰ کیلوگرم فسفر در هکتار، و ۲۰ کیلوگرم پتاسیم در هکتار.

کودهای NPK

کودهای NPK

کودهای پیچیده NPK در طول کاشت برای متعادل کردن مواد مغذی خاک، عناصر ضروری، ثانویه و ریز مغذی‌ها استفاده می‌شوند. ترکیب و تعادل صحیح بر اساس محتوای خاک با در نظر گرفتن نیازهای زراعی و عملکرد مورد انتظار اعمال می‌شود.

اعداد روی کودهای NPK بیانگر چیست؟ این مطلب را در مقالات تخصصی فردین کشت بخوانید.

روش کوددهی جو

استفاده از دوز نیمه کامل نیتروژن و فسفر به عنوان دوز پایه در مناطق آبی توصیه می شود. پس از اولین آبیاری یا ۳۰ روز پس از کاشت، نیمی از نیتروژن باقیمانده مصرف شود. در شرایطی که بافت خاک سبک است، یک سوم نیتروژن و مقدار کامل فسفر، بعد از اولین و دمین آبیاری و یک سوم نیتروژن باقیمانده بعد از آبیاری سوم اضافه شود.

کوددهی جو در مراحل مختلف رشدی

نیازهای غذایی جو بسته به مرحله رشد محصول متفاوت است. بهتر است بدانید که کدامیک از مواد مغذی مهمتر هستند و نقش مواد مغذی در مراحل مختلف رشدی را در نظر بگیرید.

در مراحل اولیه کاشت:

نیتروژن برای رشد سریع

فسفات انرژی را برای رشد و نمو اولیه به ویژه در توده ریشه فراهم می کند.

پنجه زنی:

زمان کوددهی

مطلب بهترین زمان کوددهی در طول روز را با کلیک روی لینک مطالعه کنید.

نیتروژن برای رشد و اندازه برگ، افزایش تعداد پنجه در بوته.

منگنز به دلیل نقش آن در سنتز پروتئین ها و آنزیم های فتوسنتزی.

رشد ساقه:

نیتروژن برای رشد و نمو سریع گیاه.

فسفات انرژی لازم برای رشد و نمو فراهم می کند.

پتاسیم برای تنظیم آب و یکپارچگی ساختاری گیاهان.

گوگرد برای بهبود تولید و کیفیت.

منگنز به دلیل نقش آن در سنتز پروتئین ها و آنزیم های فتوسنتزی.

روی برای واکنش های آنزیمی و سنتز پروتئین

پر کردن دانه:

نیتروژن برای عملکرد بالاتر از طریق طول مدتی که برگ سبز بماند، اندازه دانه و سطح پروتئین.

منیزیم برای دوره سبز شدن برگ.

فسفات برای بازسازی ماده خشک برای بهبود تولید.

بور برای زنده ماندن گرده

شما عزیزان می توانید در ویکی پدیا راجع به جو مطالبی را مطالعه کنید.