پورسلین‌بری Ampelopsis glandulosa var. brevipedunculata با نام انگور وحشی، گیاهی زینتی از خانواده انگور بوده که بومی چین، کره، ژاپن و روسیه است. عموماً شبیه به گونه های انگور جنس Vitis است که اغلب در مناطق مانند حاشیه ی جاده ها و مزارع قدیمی که نور خورشید در آن فراوان است یافت می شود. این گیاه برای اولین بار در سال 1870 به عنوان یک گیاه زینتی و محوطه سازی به ایالات متحده معرفی شده است.
قابلیت باروری و سازگاری پورسلین‌بری باعث شده است تا به راحتی در مناطق وحشی پخش شود . تاک حاصل از این گیاه می تواند به طول بیش از 75 سانتی متر رشد کند و طیف گسترده ای از شرایط محیطی مانند سایه یا خورشید مستقیم، خاک های فقیر یا غنی، شرایط خشک یا مرطوب را تحمل کند. این درختچه بیشتر به عنوان درختچه زینتی استفاده میشود. انواع دیگری از انگور مانند انگور فرنگی سفید و انگور فرنگی قرمز نیز علاوه بر میوه جنبه کاشت زینتی هم دارند.
لازم به ذکر است این درختچه در ایران به اشتباه با نام پروکلین بری معرفی شده است.
رنگ های بی نظیر میوه پورسلین‌بری
مشخصات گیاهشناسی پورسلین‌بری
فرم گیاه
پورسلین‌بری، گیاهی برگریز، چوبی، بالا رونده است که شاخه های جوان آن دارای کرک و پوست تنه دارای لکه های سفید رنگ است. پیچک ها در مقابل برگ ها رشد می کنند و 20-15 فوت طول دارد.
برگ
برگ های پورسلین‌بری متناوب، ساده و قلبی شکل با دندانهای درشت در حاشیه هستند و دارای سه تا پنج لوب عمیق بوده که شبیه به برگهای انگور است. لبه های برگ های بالغ، دندانه دار هستند و از نظر شکل، دارای تنوع بالایی است.
گل ها
کوچک، با 5 گلبرگ، به رنگ سبز مایل به زرد و سفید هستند که در روبروی برگ تشکیل و در ماه ژوئن تا آگوست ظاهر می شوند.
میوه
میوه این درختچه به قطر 4-8 میلی متر، دایره ای، حاوی 2-4 دانه هستند و ممکن است دارای رنگ های بسیاری از جمله سبز، آبی، بنفش، صورتی یا زرد با نقاط سیاه یا قهوه ای باشند. رنگهای مختلف زیادی در میوه پورسلین‌بری وجود دارد. رنگ آبی غیرمعمول انواع توت ها ناشی از پدیده کپی کومانتاسیون آنتوسیانیدینها-فلاونولز است.
پیت (قسمت مرکزی ساقه)
ساقه درختچه ی پورسلین‌بری سفید و در بین گره هاست و از نظر شکل برگ با انگورهای گیاهی اشتباه گرفته می شود اما با بریدن ساقه و مشاهده قسمت مرکزی ساقه می توان آنرا متمایز کرد. انگورها دارای قهوه ای یا قهوهای مایل به زرد است ، اما درون ساقه این گیاه سفید است.
نیاز اکولوژیکی پورسلین‌بری
پورسلین‌بری خاکهای مرطوب، متخلخل و غنی را ترجیح می دهد و می تواند در طیف گسترده ای از دسترسی به نور رشد کند اما در سایه اندک بهترین رشد را داشته و قابلیت سازگاری در شرایط آب و هوایی مختلف را دارد . پورسلین بری به سرعت پخش می شود زیرا پرندگان و پستانداران این گیاه را خورده و دانه ها را پراکنده می کنند.
پورسلین‌بری می تواند در جنگل ها یا مناطق طبیعی دیگر رشد کند. این گیاه بیشتر به عنوان یک تاک زینتی کشت می شود و در امتداد نرده ها ، دیوارها و لاله ها رشد می کند.
حشرات، بیماری ها و سایر مشکلات درختچه پورسلین‌بری
سوسک های ژاپنی به شاخ و برگ آسیب می رسانند.
برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید به مقاله پورسلین بری مراجعه نمایید.
گردآوری و ترجمه:حاتمی
