آفت تریپس یکی از آفتهای مهم محصولات گیاهی اعم از محصولات زراعی و گلخانه ای در سطح دنیا به شمار میرود که خسارتهای زیادی به اندامهای رویشی و زایشی گیاه وارد می کنند. یکی از مهمترین گونه های این نوع آفت، تریپس خربزه (Melon thrips) با نام علمی Thrips palmi میباشد. Thrips palmi یک آفات چند غذایی و یا اصطلاحاً پلی فاگوس(polyphagous) است بطوریکه از بیش از 50 گونه گیاهی متعلق به 20 تیره گیاهی تغذیه میکند.
این آفت در محصولات مانند خیار، فلفل، بادمجان، سیب زمینی و لوبیا بیشتر دیده میشود که سبب برنزه شدن و ریزش زودرس اندامهای رویشی گیاه میشود و در آلودگی های سنگین ممکن است سبب دفرمه شدن میوه ها و کاهش مطلوبیت محصول شود. همچنین این آفت ناقل بیش از 6 نوع توسپوویروس (tospoviruse) میباشد که سبب ایجاد خسارتهای متعددی در محصولات زراعی میشود. این حشره در سال های اخیر تبدیل یکی از آفتهای اصلی محصول خیار شده و تهدیدی جدی برای پرورش دهندگان خیار ایجاد کرده است.
استفاده از آفت کش های شیمیایی روش معمول در سطح جهان برای کنترل این آفت میباشد در حالی که برخی از گزارشهای اخیر حاکی از کاهش حساسیت این حشره به این آفت کش ها دارد. مشخص شده است که حشره کشهای متداول استفاده شده به تنهایی قادر به کنترل این آفت نیست. علاوه بر این که این آفت کش ها اثرات منفی بر سلامتی انسان و حیوانات داشته و به دلیل تکرار استفاده سبب از بین رفتن حشرات گرده افشان و سایر حشرات مفید میگردد. از طرفی فرهنگ عمومی در دنیا به سمت استفاده از محصولات ارگانیک سوق یافته و همین امر کنترل بیولوژیکی این آفت را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است.
یکی از مهمترین روشهای کنترل بیولوژیکی در آفت تریپس استفاده از حشره شکارگر Amblyseius swirskii است. در یک مطالعه اخیر که در سال 2016 صورت گرفت مشخص شد که این شکارگر به طور معنی داری سبب کاهش جمعیت Thrips palmi در محصول خیار در ایالت فلوریدا گردید. در این مطالعه و همچنین مطالعات متعددی بیان شد که این شکارگر از شکارگرهای متداول تجاری مورد استفاده مانند Neoseiulus cucumeris و Amblyseius degenerans در کاهش جمعیت ترپیسها کارایی بالاتری دارد.
رها سازی 20 تا 25 عدد از شکارگر Amblyseius swirskii در هر مترمربع به طور موثری سبب کنترل آفت تریپس میگردد. در مطالعهای در سال 2019 که در ارتباط با محصولاتی سیفی مانند خیار صورت گرفت بهترین کارایی در کنترل جمعیت تریپسها 15 روز پس از کشت عنوان شد.
یکی دیگر از روشهای کنترل بیولوژیکی تریپسها استفاده از مالچهای پلاستیکی (Plastic mulches) میباشد. مالچهای پلاستیکی با رنگهای خاص و خاصیت بازتابندگی -که در مالچهای پلاستیکی با روکش نقره و یا آلومینیوم وجود دارد -پتانسیل پراکنده سازی و یا جذب حشرات را دارند. در پژوهشی که اخیرا صورت گرفته مشخص شد که استفاده از مالچهای پلاستیکی با روکش فلزی به طور قابل توجهی سبب کاهش جمعیت تریپسها در مزارع خیار میگردد.
بنابراین استفاده همزمان از شکارگر ها و مالچهای پلاستیکی میتواند به عنوان روش جایگزین پایدار در جهت کاهش استفاده از آفتکشهای شیمیایی در کنترل تریپسها بکار گرفته شود.
برخی از منابع مورد استفاده:
Kakkar, G., Kumar, V., Seal, D.R., Liburd, O.E., Stansly, P.A., 2016. Predation by Neoseiulus cucumeris and Amblyseius swirskii on Thrips palmi and Frankliniella schultzei on cucumber. Biological Control 92, 85–91. https://doi.org/10.1016/j.biocontrol.2015.10.004
Razzak, Mohammad A., Seal, D.R., Stansly, P.A., Liburd, O.E., Schaffer, B., 2019. Host preference and plastic mulches for managing melon thrips (Thysanoptera: Thripidae) on field-grown vegetable crops. Environmental Entomology 48, 434–443. https://doi.org/10.1093/ee/nvz010
Razzak, Mohammad A, Seal, D.R., Stansly, P.A., Schaffer, B., Liburd, O.E., 2019. A predatory mite , Amblyseius swirskii , and plastic mulch for managing melon thrips , Thrips palmi , in vegetable crops. Crop Protection 126, 104916. https://doi.org/10.1016/j.cropro.2019.104916